Beroemde producers: Alan Parsons – de ambachtelijke producer

Gastblogger Freek Roffel van Freaky Studio schrijft dit keer – in plaats van over apparaten met knoppen – over de man die al heel lang achter de knoppen zit: de beroemde producer Alan Parsons. Een studio-pionier die al 50 jaar actief is en zichzelf nog steeds tot de wereldtop mag rekenen. Hoe dat zo gekomen is? Freek vertelt!

The card turns friendly

Weinig mensen hebben beroepsmatig zo veel interessants meegemaakt als de producer waarover dit blog gaat. Van huis uit leerde Alan Parsons al veel facetten van de muziek kennen. Toen hij negentien was, kreeg hij een baan bij Abbey Road Studios in Londen. Daar werkte hij mee aan Beatles-albums en in 1972 begon hij samen met Pink Floyd aan The Dark Side of the Moon. Laat dat nou net het album aller tijden van uw gastblogger zijn! Door dit meesterwerk stond Alan definitief op de kaart en kon hij de rest van zijn leven aan de knoppen blijven zitten. Toch niet, na het afronden van The Year of the Cat van Al Stewart kreeg hij zin om zelf ook weer muziek te maken, iets dat hij voor Abbey Road al in bandjes had gedaan. Hij begon samen met Eric Woolfson The Alan Parsons Project, dat miljoenen albums verkocht. In de jaren 2000 richtte de heer Parsons zich wat meer op het overbrengen van zijn kennis door middel van masterclasses, uitgaven van boeken en videoproducties, maar bleef ook door produceren en optreden.

Let’s talk about me

Wat was de invloed van Alan op mijn Freaky Studio? Allereerst dus het album van Pink Floyd, later zijn eigen albums en toen ik geïnteresseerd raakte in het producersvak, ontdekte ik dat hij nog veel meer juweeltjes had afgeleverd dan ik wist. Drie jaar geleden was hij op de Frankfurter Messe om zijn masterclasses te promoten en daar heb ik op ingeschreven. Zoals ik al in de titel aangaf: het is een ambachtelijke producer. Dit klinkt misschien oubollig, maar zo zie ik hem wel. Afgezien van de superduidelijke uitleg die hij geeft, komt hij ook met veel humor op de proppen, zoals het interviewen van personen op straat met een wc-borstel. Hoewel hij echt vanaf het eerste uur zelf alle ontwikkelingen heeft doorgemaakt van de meersporenopnames (!) is hij niet te beroerd om de hele wereld over te trekken en andere producers en technici te vragen hoe zij werken en dat op te nemen in zijn onderwijs. Een tijdje geleden maakte hij met Steven Wilson (onder andere Porcupine Tree) The Raven that Refused to Sing, een artiest die ik vanaf het begin (jaren 90) op de voet gevolgd heb, en dat geeft wel aan hoe hij met zijn tijd is meegegaan.

Games Alan Plays

Nou, mooi allemaal die verhalen, maar wat maakt hem nou zo bijzonder? Eigenlijk is Alan Parsons sinds de Beatles al bezig en weet hij nog steeds mooie producties af te leveren. Enerzijds omdat hij het cliché waarmaakt: hij is een levende studiolegende. Anderzijds heeft hij ook goede eigen muziek afgeleverd en treedt hij nog steeds op. Wat zijn stijl kenmerkt, is de combinatie van technische hoogstandjes en akoestische instrumenten. Hij zet producties neer met enorm veel ruimte, diepte, soms wat exotische invloeden en de haast spreekwoordelijke warmte. Hij experimenteerde erg veel met steeds weer nieuwe apparatuur en liet (kamer)orkesten en blazers delen inspelen van popsongs. Nou lijkt dat tegenwoordig geen bijzonderheid meer, maar dat was het destijds wel. Hij combineert moeiteloos het klassieke opnameproces met de laatste technische ontwikkelingen. Als docent leert hij je met relatief simpele middelen goede opnames te maken, maar laat ook zien dat iets soms weliswaar veel geld kost maar ook oplevert. Hij laat de zin en onzin zien van allerlei magische doosjes en toont aan dat je op heel veel verschillende manieren een goede productie kan maken. Daarnaast is het een relatief gewone gast die zonder goeroe te spelen zijn (on)hoorbare stempel op de popmuziek heeft gedrukt.

Wat is jouw favoriete Alan Parsons-werk, en waarom? Laat hieronder een reactie achter!

Zie ook

» Opnames maken – Alles over recording
» Mixen & masteren van muziek – Leer het hier!
» Hoe klink ik als… filmcomponist John Williams
» Hoe klink ik als… filmcomponist Hans Zimmer
» Waarom artiesten ghost producers gebruiken
» Muziek produceren: Windows, Mac of toch een dedicated systeem?
» Hoe kun je doorbreken als producer?
» Nirvana: vakmanschap achter een simpele sound
» Van DJ naar producer: wat is het verschil?
» Wat doet een producer?

» Studio & Recording-producten

Gastblogger Freek Roffel (Freaky Studio)

Freek Roffel, van Freaky Studio, is een 53 jaar oude hippie met het symfonische rock-syndroom. Toetsenist, componist van gamemuziek, soundtracks en permanent bewoner van zijn studio. Bandlid en in het bezit van sonar-oren. Diverse diploma’s voor piano en orgel en ex-student van Alan Parsons.

Geslaagde opnamesessies met deze 5 tips voor geluidstechnici Beroemde producers: George Martin – de nozem-producer Wat zijn romplers en samplers? Wat zijn virtueel-analoge en hybride synthesizers? Muziek produceren: Windows, Mac of toch een dedicated systeem? Waarom artiesten ghost producers gebruiken